Foppe Venema – In slach om ‘e pleats (2004)
Venema (1961) is leraar aardrijkskunde aan een internationale school in Frankrijk. Geen wonder dat hij in zijn debuutbundel met 34 Friese gedichtjes begint in Friesland (“In simmerlang bin ik tein / troch greidlân sûnder ein”) en eindigt in Frankrijk (o.a in ‘Grenoble’ en ‘Chartreuse’). Voor twee gedichtjes kreeg de dichter al eens de Rely Jorritsmaprijs, enkele andere werden gepubliceerd in literaire tijdschriften. Dat verbaast me wel wat, want het zijn uitermate eenvoudige, korte, rijmende gedichtjes. Sommige zijn misschien in de categorie ‘light verse’ in te delen, omdat ze een zekere humoristische, speelse toon hebben. Die toon wordt nu eens veroorzaakt door een ietwat verrassend eind, dan weer doordat niet alleen een ‘Sinterklaasachtig’ eindrijm wordt gebruikt, maar ook alliteratie en assonantie. Soms is er in deze gedichtjes een nostalgisch-weemoedige toon, zoals in de laatste regels van ‘Londen ropt’: “Tiden hawwe tiden / tinkt de Big Ben.” Deze gedichtjes kunnen waarschijnlijk door veel mensen geapprecieerd worden, maar het lijkt me niet iets voor literaire fijnproevers.