Sybout Hartog – Sânglês (1996)
Sybout Hartog (1949) publiceerde in literaire tijdschriften en won Rely Jorritsma-prijzen. De gedichten in deze debuutbundel vallen onder andere op door een vrij regelmatige opbouw. Die regelmatigheid doet niet gemaakt aan, maar mede daardoor laten de gedichten zich bijna lezen als liedjes; als je niet naar de onderwerpen kijkt, kinderliedjes bijna. Het ritme, het rijm en soms ook stijlverschijnselen als de herhaling versterken dat nog, bijvoorbeeld in het gedicht ‘Sânglês’ (zandloper): “draai mar om, draai mar om / draai it sânglês wer om”. Ook de manier waarop tegen de dingen aangekeken wordt, heeft soms iets kinderlijks en dat bedoel ik beslist positief. Het gedicht ‘Sânglês’ is daar weer een goed voorbeeld van. Strofenlang wordt natuurlijk gezegd dat alles voorbij gaat: dieren, mensen, een mooi landschap, seizoenen, vrienden. Maar dan draait de dichter het toch tot iets positiefs; het lachen en de vrienden komen wel degelijk terug. Zonder zijn kop in het zand te steken voor kleine en grote drama’s – integendeel, soms lijken zijn gedichten wel protestliedjes – zoekt de dichter vaak juist naar iets moois, naar geluk. In deze bundel met zeer leesbare poëzie vind je dat terug.