Frâns Holwerda – Wâldmans hikke Twadde, útwreide printinge (1997)
Deze herdruk van de dichtbundel van Holwerda (geb. 1938) verschijnt als eerbetoon aan de in juni van dit jaar plotseling overleden dichter. Het enige werk van Holwerda, tot zijn pensioen in het onderwijs, verscheen in 1997. De 34 gedichten van toen zijn aangevuld met acht ‘nagelaten gedichten’ en een nawoord van J.P. Janzen, waarin deze ingaat op het bescheiden dichterschap van Holwerda. De gedichten zelf zijn makkelijk te lezen, zijn meest romantisch van toon, licht weemoedig soms. Ze staan deels in een vaste vorm, in strofen verdeeld, met eindrijm, maar hebben net zo goed een vrije vorm. In een kort ‘Neiskrift’ had Holwerda zelf al gewezen op de invloed van Adriaan Morriën en Rogi Wieg, van wie hij ook een gedicht vertaalde: ‘Leafdesfers’, over de mogelijkheid/onmogelijkheid om je in taal uit te drukken. De dichter bezingt in menig gedicht zijn geliefde, voor wie hij al meer dan dertig jaar sonnetten wil schrijven, zoals hij in een eigen sonnet meedeelt. Ook andere passies van Holwerda komen naar voren: fietsen (bijvoorbeeld in ‘Luik-Bastenaken-Luik’) en zijn werk op een middelbare school.