Doeke Sijens – Sa’n tûzen blaue skriften. Biografy fan Reinder Brolsma (2001)
Trotwaerredacteur Doeke Sijens is erin geslaagd een prettig leesbare, prachtige biografie te schrijven van de belangrijke Friese schrijver Reinder Brolsma (1882-1953). Via brieven en andere persoonlijke documenten en na gesprekken met nakomelingen en bekenden beschrijft hij Brolsma’s leven, dat begint met een gelukkige jeugd in Stiens. Als schildersknecht reist Brolsma veel en hij gaat schrijven. Na zijn huwelijk in 1910 start hij een schildersbedrijf in Akkrum, maar in 1919 wordt hij weer knecht in Leeuwarden. In 1923 verschijnt de novelle It forgift en in 1926 het bekende It Heechhof, in 1940 in het Nederlands vertaald. Toch is Brolsma ook de schrijver van korte stukken, verhalen, waarvan hij er in die tijd veel schrijft. In 1936 wordt hij journalist. De oorlogsjaren, waarin Brolsma vanwege zijn werk collaboreert met de Duitsers, beschrijft Sijens uitgebreid en hij nuanceert daarmee, zonder het goed te praten, het al te negatieve beeld dat wel eens van Brolsma is geschetst. Na anderhalf jaar publicatieverbod gaat Brolsma na de oorlog weer schrijven, maar hij zal niet meer de oude worden.
Doeke Sijens – Nei it lân fan palmerûzjen Ferhalen (1998)
Dit literaire prozadebuut in boekvorm van Sijens (1955), redacteur van het literaire tijdschrift Trotwaer, waarin een deel van de verhalen eerder gepubliceerd zijn, mag geslaagd genoemd worden. Het is een verhalenbundel, al zou een andere auteur of uitgever het ook wel een roman hebben kunnen noemen. In de verhalen gaat het om Nyckle, hoewel hij niet altijd de hoofdpersoon van een verhaal is. In sommige verhalen is hij de ikpersoon, in andere wordt hij ook wel door middel van een hij-perspectief beschreven. Nyckle is homoseksueel en dat maakt het vinden van zijn plaats in de wereld er niet makkelijker op. In het eerste verhaal bijvoorbeeld is hij nog een middelbare scholier die opgroeit in een predikantengezin in een dorp en niet voor zijn geaardheid durft uit te komen. Hij is in stilte verliefd op zijn schoolvriend en wordt in de seksualiteit ingewijd door een oudere schilder. In de verhalen maakt Nyckle, in een aantal (seksuele) avontuurtjes, een behoorlijke ontwikkeling door. Het laatste verhaal eindigt zelfs met een ontspannen Nyckle, die zich vrij voelt in zijn relatie met een vriend die na een scheiding twee kleine kinderen opvoedt. De homo-erotiek wordt openlijk, maar ingetogen beschreven.